Democratische vernieuwing is
“werken aan een
butterfly effect”

Haar woorden spuiten eruit. Nog nauwelijks heb ik een vraag geformuleerd of Liesbeth is al begonnen aan haar betoog. Direct, onomfloerst zoals je van een Amsterdamse mag verwachten. Pas 28 jaar oud is ze, wanneer ze als griffier begint in Heerhugowaard. Dan heeft ze er al twee jaar als plaatsvervangend griffier opzitten in de Amsterdamse stadsdeelraad Zeeburg. Onlangs begon haar tweede termijn als bestuurslid van de Vereniging van Griffiers. Ze is net getrouwd, werkt fulltime en zorgt ook nog voor een dochtertje met een aangeboren hartafwijking. In de afgelopen jaren experimenteerde ze flink met het vernieuwen van de lokale democratie, zij aan zij met burgemeester Bert – code Oranje – Blase. Ontmoet Liesbeth Schreiner.

“Ik wilde altijd rechter of advocaat worden. Mijn vader was rechtbankgriffier, de wereld van de rechtspraak trok me aan. Maar ik was echt een hele lastige, vervelende tiener. Ik heb een zware zooi van mijn middelbareschooltijd tijd gemaakt. Keihard feesten, maar niets doen. Met een VWO-advies kwam ik op de havo terecht, waar ik uiteindelijk voor gezakt ben. Via de avondeducatie heb ik alsnog m’n havodiploma gehaald. Een carrière als advocaat of rechter zat er niet in, ik had geen fut meer om het VWO nog te gaan doen.”

Na haar hbo-studie sociaal-juridische-dienstverlening staat ze als schuldhulpverlener en als jongerencoach bij de sociale dienst met haar poten in de spreekwoordelijke modder. “Het was heel zwaar werk. Zeker de schuldhulpverlening in slechte wijken in Amsterdam. Daar heb ik de meest idiote situaties meegemaakt: heftige huisuitzettingen, huiselijk geweld, smerige huizen, van alles. Er was dan ook een hoge werkdruk en een hoog ziekteverzuim. En… het was héél moeilijk om iets te veranderen. Dat zinde me niet, het klinkt misschien heel ‘millennial’ maar ik wilde impact maken. Dus toen ben ik alsnog rechten gaan studeren, tijdens mijn werk als schuldhulpverlener.” Liesbeth verandert van baan en komt als plaatsvervangend griffier in Zeeburg terecht. Twee jaar later solliciteert ze – net als honderd anderen – als griffier in Heerhugowaard. Liesbeth krijgt de baan.

Cherry picking

“Mijn ouders waren altijd al politiek geëngageerd dus de stap naar de politiek past bij me. Ik ben ook geëngageerd, maar niet partijgebonden. Ik ben de vreselijkste zwevende kiezer aller tijden en beslis altijd pas in het stemhokje. Heb dus ook van alles gestemd. D66, maar ook de Partij van de Dieren, PvdA en ook wel eens het CDA. Ik doe eigenlijk aan cherry picking. Ik vind echt dat je recht op sterven zou moeten hebben, niet alleen recht op leven. Maar ik maak me ook druk over onderwijs. Voorheen heb ik gestemd voor behoud van de hypotheekrenteaftrek. En het geluid voor de dieren vind ik ook belangrijk. Al ben ik geen strikte vegetariër – mensen zijn per slot van rekening vleeseters – ik eet wel heel weinig vlees, vanwege de milieubelasting. Op dit moment zou ik misschien wel GroenLinks stemmen omdat ik nu veel belang hecht aan duurzaamheid.”

Verliefd in de raadzaal

Begin oktober is Liesbeth voor de wet getrouwd met Jakob Wedemeijer. Ze ontmoeten elkaar en worden verliefd in de raadszaal van Heerhugowaard. Jakob is dan SP fractievoorzitter.

…lees verder download de pdf.